biklemmian
Old Saxon
Etymology
From bi- + klemmian.
Conjugation
Conjugation of biklemmian (weak class 1)
| infinitive | biklemmian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | biklemmiu | biklemida |
| 2nd person singular | biklemis | biklemides |
| 3rd person singular | biklemid | biklemida |
| plural | biklemmiad | biklemidun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | biklemmie | biklemidi |
| 2nd person singular | biklemmies | biklemidis |
| 3rd person singular | biklemmie | biklemidi |
| plural | biklemmien | biklemidin |
| imperative | present | |
| singular | biklemi | |
| plural | biklemmiad | |
| participle | present | past |
| biklemmiandi | biklemid | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.