biklenan
Old Saxon
Etymology
From bi- + klenan.
Conjugation
Conjugation of biklenan (strong class 5)
| infinitive | biklenan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | biklinu | biklan |
| 2nd person singular | biklinis | biklāni |
| 3rd person singular | biklinid | biklan |
| plural | biklenad | biklānun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | biklene | biklāni |
| 2nd person singular | biklenes | biklānis |
| 3rd person singular | biklene | biklāni |
| plural | biklenen | biklānin |
| imperative | present | |
| singular | biklen | |
| plural | biklenad | |
| participle | present | past |
| biklinandi | biklenan | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.