bitiş

See also: bitis

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): [bitiʃ]
  • Hyphenation: bi‧tiş

Noun

bitiş (definite accusative bitişi, plural bitişler)

  1. end
  2. finish

Declension
Inflection
Nominative bitiş
Definite accusative bitişi
Singular Plural
Nominative bitiş bitişler
Definite accusative bitişi bitişleri
Dative bitişe bitişlere
Locative bitişte bitişlerde
Ablative bitişten bitişlerden
Genitive bitişin bitişlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular bitişim bitişlerim
2nd singular bitişin bitişlerin
3rd singular bitişi bitişleri
1st plural bitişimiz bitişlerimiz
2nd plural bitişiniz bitişleriniz
3rd plural bitişleri bitişleri

Antonyms

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.