blateratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of blaterō
Participle
blaterātus (feminine blaterāta, neuter blaterātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | blaterātus | blaterāta | blaterātum | blaterātī | blaterātae | blaterāta | |
| Genitive | blaterātī | blaterātae | blaterātī | blaterātōrum | blaterātārum | blaterātōrum | |
| Dative | blaterātō | blaterātō | blaterātīs | ||||
| Accusative | blaterātum | blaterātam | blaterātum | blaterātōs | blaterātās | blaterāta | |
| Ablative | blaterātō | blaterātā | blaterātō | blaterātīs | |||
| Vocative | blaterāte | blaterāta | blaterātum | blaterātī | blaterātae | blaterāta | |
References
- “blateratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.