blijkbaar

Dutch

From blijken (“to become apparent”) +‎ -baar (“able”).

blijkbaar

blijkbaar (comparative blijkbaarder, superlative blijkbaarst)

Inflection of blijkbaar
uninflected	blijkbaar
inflected	blijkbare
comparative	blijkbaarder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		blijkbaar	blijkbaarder	het blijkbaarst het blijkbaarste
indefinite	m./f. sing.	blijkbare	blijkbaardere	blijkbaarste
	n. sing.	blijkbaar	blijkbaarder	blijkbaarste
	plural	blijkbare	blijkbaardere	blijkbaarste
definite		blijkbare	blijkbaardere	blijkbaarste
partitive		blijkbaars	blijkbaarders	—

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.