bliuwe
West Frisian
Etymology
From Old Frisian blīva, earlier bilīva, from Proto-Germanic *bilībaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbljoːwə/
Inflection
Conjugation of bliuwe
| Infinitive: bliuwe | ||||||||
| Present tense | Past tense | |||||||
| person | singular | plural | singular | plural | ||||
| 1st | ik | bliuw | wy | bliuwe | ik | bleau | wy | bleauwen |
| 2nd | do/dû | bliuwst | jimme | bliuwe | do/dû | bleaust | jimme | bleauwen |
| 3rd | hy/sy | bliuwt | hja | bliuwe | hy/sy | bleau | hja | bleauwen |
| Present participle | Imperative | Auxiliary | Past participle | |||||
| bliuwend (bliuwende) | bliuw | wêze | bleaun | |||||
Further reading
- “bliuwe”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.