blostmian
Old English
Etymology
From blōstma.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbloːstmiɑn/
Conjugation
Conjugation of blōstmian (weak class 2)
| infinitive | blōstmian | tō blōstmienne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | blōstmie blōstmiġe |
blōstmode |
| 2nd-person singular | blōstmast | blōstmodest |
| 3rd-person singular | blōstmaþ | blōstmode |
| plural | blōstmiaþ blōstmiġaþ |
blōstmodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | blōstmie blōstmiġe |
blōstmode |
| plural | blōstmien blōstmiġen |
blōstmoden |
| imperative | ||
| singular | blōstma | |
| plural | blōstmiaþ blōstmiġaþ | |
| participle | present | past |
| blōstmiende blōstmiġende |
(ġe)blōstmod | |
Descendants
- English: blossom
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.