boczyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish boczyć. By surface analysis, bok +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio, boczyć się(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: bo‧czyć

Verb

boczyć impf

  1. (intransitive, reflexive) to sulk, to pout [+ na (accusative)]
    Synonym: dąsać się

Conjugation
Conjugation of boczyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive boczyć
present tense 1st boczę boczymy
2nd boczysz boczycie
3rd boczy boczą
impersonal boczy się
past tense 1st boczyłem boczyłam boczyliśmy boczyłyśmy
2nd boczyłeś boczyłaś boczyliście boczyłyście
3rd boczył boczyła boczyło boczyli boczyły
impersonal boczono
future tense 1st będę boczył,
będę boczyć
 będę boczyła,
będę boczyć
 będziemy boczyli,
będziemy boczyć
 będziemy boczyły,
będziemy boczyć
2nd będziesz boczył,
będziesz boczyć
 będziesz boczyła,
będziesz boczyć
 będziecie boczyli,
będziecie boczyć
 będziecie boczyły,
będziecie boczyć
3rd będzie boczył,
będzie boczyć
 będzie boczyła,
będzie boczyć
 będzie boczyło,
będzie boczyć
 będą boczyli,
będą boczyć
 będą boczyły,
będą boczyć
impersonal będzie boczyć się
conditional 1st boczyłbym boczyłabym boczylibyśmy boczyłybyśmy
2nd boczyłbyś boczyłabyś boczylibyście boczyłybyście
3rd boczyłby boczyłaby boczyłoby boczyliby boczyłyby
impersonal boczono by
imperative 1st niech boczę boczmy
2nd bocz boczcie
3rd niech boczy niech boczą
active adjectival participle boczący bocząca boczące boczący boczące
contemporary adverbial participle bocząc
verbal noun boczenie
adjectives
adverbs
nouns
verb

Further reading
  • boczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • boczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.