branchiatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /bran.kʰiˈaː.tus/, [braŋ.kʰiˈaː.tʊs]
Adjective
branchiātus (feminine branchiāta, neuter branchiātum); first/second declension
- (Medieval Latin) having gills
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | branchiātus | branchiāta | branchiātum | branchiātī | branchiātae | branchiāta | |
| Genitive | branchiātī | branchiātae | branchiātī | branchiātōrum | branchiātārum | branchiātōrum | |
| Dative | branchiātō | branchiātae | branchiātō | branchiātīs | branchiātīs | branchiātīs | |
| Accusative | branchiātum | branchiātam | branchiātum | branchiātōs | branchiātās | branchiāta | |
| Ablative | branchiātō | branchiātā | branchiātō | branchiātīs | branchiātīs | branchiātīs | |
| Vocative | branchiāte | branchiāta | branchiātum | branchiātī | branchiātae | branchiāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.