bruikbaar

Dutch

Etymology

From bruiken (“to make use of”) +‎ -baar (“-able”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbrœy̯k.baːr/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: bruik‧baar

Adjective

bruikbaar (comparative bruikbaarder, superlative bruikbaarst)

  1. usable, functional, operable
  2. useful, handy

Inflection
Inflection of bruikbaar
uninflected bruikbaar
inflected bruikbare
comparative bruikbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial bruikbaarbruikbaarderhet bruikbaarst
het bruikbaarste
indefinite m./f. sing. bruikbarebruikbaarderebruikbaarste
n. sing. bruikbaarbruikbaarderbruikbaarste
plural bruikbarebruikbaarderebruikbaarste
definite bruikbarebruikbaarderebruikbaarste
partitive bruikbaarsbruikbaarders—

Synonyms

Antonyms

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.