cacuminans
Latin
Etymology
Present participle of cacūminō
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | cacūmināns | cacūmināns | cacūminantēs | cacūminantia | |
| Genitive | cacūminantis | cacūminantis | cacūminantium | cacūminantium | |
| Dative | cacūminantī | cacūminantī | cacūminantibus | cacūminantibus | |
| Accusative | cacūminantem | cacūmināns | cacūminantēs, cacūminantīs | cacūminantia | |
| Ablative | cacūminante, cacūminantī1 | cacūminante, cacūminantī1 | cacūminantibus | cacūminantibus | |
| Vocative | cacūmināns | cacūmināns | cacūminantēs | cacūminantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.