caelatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of caelō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | caelātus | caelāta | caelātum | caelātī | caelātae | caelāta | |
| Genitive | caelātī | caelātae | caelātī | caelātōrum | caelātārum | caelātōrum | |
| Dative | caelātō | caelātō | caelātīs | ||||
| Accusative | caelātum | caelātam | caelātum | caelātōs | caelātās | caelāta | |
| Ablative | caelātō | caelātā | caelātō | caelātīs | |||
| Vocative | caelāte | caelāta | caelātum | caelātī | caelātae | caelāta | |
Descendants
From Late Latin *caelāta (“carved thing; a kind of helmet”):
References
- “caelatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.