cantillatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of cantillō
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | cantillātus | cantillāta | cantillātum | cantillātī | cantillātae | cantillāta | |
| Genitive | cantillātī | cantillātae | cantillātī | cantillātōrum | cantillātārum | cantillātōrum | |
| Dative | cantillātō | cantillātae | cantillātō | cantillātīs | cantillātīs | cantillātīs | |
| Accusative | cantillātum | cantillātam | cantillātum | cantillātōs | cantillātās | cantillāta | |
| Ablative | cantillātō | cantillātā | cantillātō | cantillātīs | cantillātīs | cantillātīs | |
| Vocative | cantillāte | cantillāta | cantillātum | cantillātī | cantillātae | cantillāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.