cintare
Italian
Etymology
From cinta + -are; cognate with Friulian centâ, Piedmontese cinté.
Pronunciation
- IPA(key): /t͡ʃinˈta.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: cin‧tà‧re
Verb
cintàre (first-person singular present cìnto, first-person singular past historic cintài, past participle cintàto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of cintàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | cintàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | cintàndo | |||
| present participle | cintànte | past participle | cintàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | cìnto | cìnti | cìnta | cintiàmo | cintàte | cìntano |
| imperfect | cintàvo | cintàvi | cintàva | cintavàmo | cintavàte | cintàvano |
| past historic | cintài | cintàsti | cintò | cintàmmo | cintàste | cintàrono |
| future | cinterò | cinterài | cinterà | cinterémo | cinteréte | cinterànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | cinterèi | cinterésti | cinterèbbe, cinterébbe | cinterémmo | cinteréste | cinterèbbero, cinterébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | cìnti | cìnti | cìnti | cintiàmo | cintiàte | cìntino |
| imperfect | cintàssi | cintàssi | cintàsse | cintàssimo | cintàste | cintàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| cìnta | cìnti | cintiàmo | cintàte | cìntino | ||
| negative imperative | non cintàre | non cìnti | non cintiàmo | non cintàte | non cìntino | |
Related terms
Further reading
- cintare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.