circumductus
Latin
    
    Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈduk.tus/, [kɪrkʊn̪ˈd̪ʊkt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kumˈduk.tus/, [t͡ʃirkumˈd̪ukt̪us]
Etymology 1
    
From circumdūcō (“I lead around”).
Declension
    
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | circumductus | circumductūs | 
| Genitive | circumductūs | circumductuum | 
| Dative | circumductuī | circumductibus | 
| Accusative | circumductum | circumductūs | 
| Ablative | circumductū | circumductibus | 
| Vocative | circumductus | circumductūs | 
Etymology 2
    
Perfect passive participle of circumdūcō (“I lead around”).
Participle
    
circumductus (feminine circumducta, neuter circumductum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | circumductus | circumducta | circumductum | circumductī | circumductae | circumducta | |
| Genitive | circumductī | circumductae | circumductī | circumductōrum | circumductārum | circumductōrum | |
| Dative | circumductō | circumductō | circumductīs | ||||
| Accusative | circumductum | circumductam | circumductum | circumductōs | circumductās | circumducta | |
| Ablative | circumductō | circumductā | circumductō | circumductīs | |||
| Vocative | circumducte | circumducta | circumductum | circumductī | circumductae | circumducta | |
Descendants
    
- English: circumduct
References
    
- “circumductus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumductus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.