circumlatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circumferō.
Participle
circumlātus (feminine circumlāta, neuter circumlātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | circumlātus | circumlāta | circumlātum | circumlātī | circumlātae | circumlāta | |
| Genitive | circumlātī | circumlātae | circumlātī | circumlātōrum | circumlātārum | circumlātōrum | |
| Dative | circumlātō | circumlātō | circumlātīs | ||||
| Accusative | circumlātum | circumlātam | circumlātum | circumlātōs | circumlātās | circumlāta | |
| Ablative | circumlātō | circumlātā | circumlātō | circumlātīs | |||
| Vocative | circumlāte | circumlāta | circumlātum | circumlātī | circumlātae | circumlāta | |
References
- “circumlatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumlatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.