circumponens
Latin
Etymology
Present participle of circumpōnō.
Participle
circumpōnēns m, f, n (genitive circumpōnentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | circumpōnēns | circumpōnēns | circumpōnentēs | circumpōnentia | |
| Genitive | circumpōnentis | circumpōnentis | circumpōnentium | circumpōnentium | |
| Dative | circumpōnentī | circumpōnentī | circumpōnentibus | circumpōnentibus | |
| Accusative | circumpōnentem | circumpōnēns | circumpōnentēs | circumpōnentia | |
| Ablative | circumpōnentī | circumpōnentī | circumpōnentibus | circumpōnentibus | |
| Vocative | circumpōnēns | circumpōnēns | circumpōnentēs | circumpōnentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.