circumscribens
Latin
Etymology
Present participle of circumscrībō.
Participle
circumscrībēns m, f, n (genitive circumscrībentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | circumscrībēns | circumscrībēns | circumscrībentēs | circumscrībentia | |
| Genitive | circumscrībentis | circumscrībentis | circumscrībentium | circumscrībentium | |
| Dative | circumscrībentī | circumscrībentī | circumscrībentibus | circumscrībentibus | |
| Accusative | circumscrībentem | circumscrībēns | circumscrībentēs, circumscrībentīs | circumscrībentia | |
| Ablative | circumscrībente, circumscrībentī1 | circumscrībente, circumscrībentī1 | circumscrībentibus | circumscrībentibus | |
| Vocative | circumscrībēns | circumscrībēns | circumscrībentēs | circumscrībentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.