circumsedens
Latin
Etymology
Present participle of circumsedeō.
Participle
circumsedēns m, f, n (genitive circumsedentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | circumsedēns | circumsedēns | circumsedentēs | circumsedentia | |
| Genitive | circumsedentis | circumsedentis | circumsedentium | circumsedentium | |
| Dative | circumsedentī | circumsedentī | circumsedentibus | circumsedentibus | |
| Accusative | circumsedentem | circumsedēns | circumsedentēs | circumsedentia | |
| Ablative | circumsedentī | circumsedentī | circumsedentibus | circumsedentibus | |
| Vocative | circumsedēns | circumsedēns | circumsedentēs | circumsedentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.