circumsiliens
Latin
Etymology
Present participle of circumsiliō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | circumsiliēns | circumsiliēns | circumsilientēs | circumsilientia | |
| Genitive | circumsilientis | circumsilientis | circumsilientium | circumsilientium | |
| Dative | circumsilientī | circumsilientī | circumsilientibus | circumsilientibus | |
| Accusative | circumsilientem | circumsiliēns | circumsilientēs, circumsilientīs | circumsilientia | |
| Ablative | circumsiliente, circumsilientī1 | circumsiliente, circumsilientī1 | circumsilientibus | circumsilientibus | |
| Vocative | circumsiliēns | circumsiliēns | circumsilientēs | circumsilientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.