circumspiciens
Latin
Etymology
Present participle of circumspiciō.
Participle
circumspiciēns m, f, n (genitive circumspicientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | circumspiciēns | circumspiciēns | circumspicientēs | circumspicientia | |
| Genitive | circumspicientis | circumspicientis | circumspicientium | circumspicientium | |
| Dative | circumspicientī | circumspicientī | circumspicientibus | circumspicientibus | |
| Accusative | circumspicientem | circumspiciēns | circumspicientēs | circumspicientia | |
| Ablative | circumspicientī | circumspicientī | circumspicientibus | circumspicientibus | |
| Vocative | circumspiciēns | circumspiciēns | circumspicientēs | circumspicientia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.