ciupać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish cupać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ɕu.pat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -upat͡ɕ
  • Syllabification: ciu‧pać

Verb

ciupać impf

  1. (transitive, colloquial) to chop (to cut into pieces)
  2. (transitive, colloquial) to play cards
    Synonym: ciupciać

Conjugation
Conjugation of ciupać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ciupać
present tense 1st ciupię ciupiemy
2nd ciupiesz ciupiecie
3rd ciupie ciupią
impersonal ciupie się
past tense 1st ciupałem ciupałam ciupaliśmy ciupałyśmy
2nd ciupałeś ciupałaś ciupaliście ciupałyście
3rd ciupał ciupała ciupało ciupali ciupały
impersonal ciupano
future tense 1st będę ciupał,
będę ciupać
 będę ciupała,
będę ciupać
 będziemy ciupali,
będziemy ciupać
 będziemy ciupały,
będziemy ciupać
2nd będziesz ciupał,
będziesz ciupać
 będziesz ciupała,
będziesz ciupać
 będziecie ciupali,
będziecie ciupać
 będziecie ciupały,
będziecie ciupać
3rd będzie ciupał,
będzie ciupać
 będzie ciupała,
będzie ciupać
 będzie ciupało,
będzie ciupać
 będą ciupali,
będą ciupać
 będą ciupały,
będą ciupać
impersonal będzie ciupać się
conditional 1st ciupałbym ciupałabym ciupalibyśmy ciupałybyśmy
2nd ciupałbyś ciupałabyś ciupalibyście ciupałybyście
3rd ciupałby ciupałaby ciupałoby ciupaliby ciupałyby
impersonal ciupano by
imperative 1st niech ciupię ciupmy
2nd ciup ciupcie
3rd niech ciupie niech ciupią
active adjectival participle ciupiący ciupiąca ciupiące ciupiący ciupiące
passive adjectival participle ciupany ciupana ciupane ciupani ciupane
contemporary adverbial participle ciupiąc
verbal noun ciupanie

Derived terms
nouns

Further reading
  • ciupać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ciupać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.