coïncideren
Dutch
Alternative forms
- coïncideeren (obsolete spelling)
Pronunciation
- IPA(key): /koːɪnsiˈdeːrə(n)/
Audio (file)
Verb
coïncideren
- (intransitive) to coincide, occur at the same time and place
- (intransitive) to correspond, match
Inflection
| Inflection of coïncideren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | coïncideren | |||
| past singular | coïncideerde | |||
| past participle | gecoïncideerd | |||
| infinitive | coïncideren | |||
| gerund | coïncideren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | coïncideer | coïncideerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | coïncideert | coïncideerde | ||
| 2nd person sing. (u) | coïncideert | coïncideerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | coïncideert | coïncideerde | ||
| 3rd person singular | coïncideert | coïncideerde | ||
| plural | coïncideren | coïncideerden | ||
| subjunctive sing.1 | coïncidere | coïncideerde | ||
| subjunctive plur.1 | coïncideren | coïncideerden | ||
| imperative sing. | coïncideer | |||
| imperative plur.1 | coïncideert | |||
| participles | coïnciderend | gecoïncideerd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms
- coïncident
- coïncidentie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.