coactus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of cōgō (“force, compel”).
Participle
coāctus (feminine coācta, neuter coāctum); first/second-declension participle
- forced, compelled, having been forced
- urged, encouraged, having been encouraged
- assembled, brought together
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | coāctus | coācta | coāctum | coāctī | coāctae | coācta | |
| Genitive | coāctī | coāctae | coāctī | coāctōrum | coāctārum | coāctōrum | |
| Dative | coāctō | coāctō | coāctīs | ||||
| Accusative | coāctum | coāctam | coāctum | coāctōs | coāctās | coācta | |
| Ablative | coāctō | coāctā | coāctō | coāctīs | |||
| Vocative | coācte | coācta | coāctum | coāctī | coāctae | coācta | |
Derived terms
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | coāctus | coāctūs |
| Genitive | coāctūs | coāctuum |
| Dative | coāctuī | coāctibus |
| Accusative | coāctum | coāctūs |
| Ablative | coāctū | coāctibus |
| Vocative | coāctus | coāctūs |
References
- “coactus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “coactus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- coactus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- coactus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.