coarctans
Latin
Etymology
Present participle of coarctō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | coarctāns | coarctāns | coarctantēs | coarctantia | |
| Genitive | coarctantis | coarctantis | coarctantium | coarctantium | |
| Dative | coarctantī | coarctantī | coarctantibus | coarctantibus | |
| Accusative | coarctantem | coarctāns | coarctantēs, coarctantīs | coarctantia | |
| Ablative | coarctante, coarctantī1 | coarctante, coarctantī1 | coarctantibus | coarctantibus | |
| Vocative | coarctāns | coarctāns | coarctantēs | coarctantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.