colluctatus
Latin
Etymology
Perfect participle of colluctor
Participle
collūctātus (feminine collūctāta, neuter collūctātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | collūctātus | collūctāta | collūctātum | collūctātī | collūctātae | collūctāta | |
| Genitive | collūctātī | collūctātae | collūctātī | collūctātōrum | collūctātārum | collūctātōrum | |
| Dative | collūctātō | collūctātō | collūctātīs | ||||
| Accusative | collūctātum | collūctātam | collūctātum | collūctātōs | collūctātās | collūctāta | |
| Ablative | collūctātō | collūctātā | collūctātō | collūctātīs | |||
| Vocative | collūctāte | collūctāta | collūctātum | collūctātī | collūctātae | collūctāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.