comitor
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈko.mi.tor/, [ˈkɔmɪt̪ɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈko.mi.tor/, [ˈkɔːmit̪or]
Verb
comitor (present infinitive comitārī, perfect active comitātus sum); first conjugation, deponent
Usage notes
Used with an accusative construction, an ablative absolute or, with abstract subjects, the dative (in the sense of attending certain circumstances or qualities).
Conjugation
| Conjugation of comitor (first conjugation, deponent) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | comitor | comitāris, comitāre |
comitātur | comitāmur | comitāminī | comitantur |
| imperfect | comitābar | comitābāris, comitābāre |
comitābātur | comitābāmur | comitābāminī | comitābantur | |
| future | comitābor | comitāberis, comitābere |
comitābitur | comitābimur | comitābiminī | comitābuntur | |
| perfect | comitātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | comitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | comitātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | comiter | comitēris, comitēre |
comitētur | comitēmur | comitēminī | comitentur |
| imperfect | comitārer | comitārēris, comitārēre |
comitārētur | comitārēmur | comitārēminī | comitārentur | |
| perfect | comitātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | comitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | comitāre | — | — | comitāminī | — |
| future | — | comitātor | comitātor | — | — | comitantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | comitārī | comitātum esse | comitātūrum esse | — | — | — | |
| participles | comitāns | comitātus | comitātūrus | — | — | comitandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| comitandī | comitandō | comitandum | comitandō | comitātum | comitātū | ||
Derived terms
Descendants
- English: comitatus
References
- “comitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “comitor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- comitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.