comminiscens
Latin
Etymology
Present participle of comminīscor.
Participle
comminīscēns m, f, n (genitive comminīscentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | comminīscēns | comminīscēns | comminīscentēs | comminīscentia | |
| Genitive | comminīscentis | comminīscentis | comminīscentium | comminīscentium | |
| Dative | comminīscentī | comminīscentī | comminīscentibus | comminīscentibus | |
| Accusative | comminīscentem | comminīscēns | comminīscentēs, comminīscentīs | comminīscentia | |
| Ablative | comminīscente, comminīscentī1 | comminīscente, comminīscentī1 | comminīscentibus | comminīscentibus | |
| Vocative | comminīscēns | comminīscēns | comminīscentēs | comminīscentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.