complexitas
Latin
Noun
complexitās f (genitive complexitātis); third declension
- (Medieval Latin, New Latin) complexity
- c. 1219, Gerald of Wales, Speculum ecclesiae 20:
- tumultuosas complexitates curarum pati
- to suffer the tumultuous complexities of one’s cares
- tumultuosas complexitates curarum pati
- 1769, Michael Ignaz Schmidt, Methodus tradendi prima elementa religionis, sive catechizandi […] , page 148:
- Solet autem plerumque obstare, quominus ideæ morales bene capiantur 1.) earum complexitas, cùm plerumque compositæ sint.
- But moral ideas are often prevented from being well understood by 1) their complexity when they are commonly articulated.
Declension
Third-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | complexitās | complexitātēs |
| Genitive | complexitātis | complexitātum |
| Dative | complexitātī | complexitātibus |
| Accusative | complexitātem | complexitātēs |
| Ablative | complexitāte | complexitātibus |
| Vocative | complexitās | complexitātēs |
Related terms
Descendants
- → Hungarian: komplexitás
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.