conabilis
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /koːˈnaː.bi.lis/, [koːˈnäːbɪlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /koˈna.bi.lis/, [koˈnäːbilis]
Adjective
cōnābilis (neuter cōnābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | cōnābilis | cōnābile | cōnābilēs | cōnābilia | |
| Genitive | cōnābilis | cōnābilium | |||
| Dative | cōnābilī | cōnābilibus | |||
| Accusative | cōnābilem | cōnābile | cōnābilēs cōnābilīs |
cōnābilia | |
| Ablative | cōnābilī | cōnābilibus | |||
| Vocative | cōnābilis | cōnābile | cōnābilēs | cōnābilia | |
References
- “conabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.