concarno
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈkar.noː/, [kɔŋˈkärnoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /konˈkar.no/, [koŋˈkärno]
Verb
concarnō (present infinitive concarnāre, perfect active concarnāvī, supine concarnātum); first conjugation
- to incarnate, unite with flesh
- c. 155 — c. 240 AD, Tertullian, De Carne Christi, 20
Conjugation
| Conjugation of concarnō (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | concarnō | concarnās | concarnat | concarnāmus | concarnātis | concarnant |
| imperfect | concarnābam | concarnābās | concarnābat | concarnābāmus | concarnābātis | concarnābant | |
| future | concarnābō | concarnābis | concarnābit | concarnābimus | concarnābitis | concarnābunt | |
| perfect | concarnāvī | concarnāvistī | concarnāvit | concarnāvimus | concarnāvistis | concarnāvērunt, concarnāvēre | |
| pluperfect | concarnāveram | concarnāverās | concarnāverat | concarnāverāmus | concarnāverātis | concarnāverant | |
| future perfect | concarnāverō | concarnāveris | concarnāverit | concarnāverimus | concarnāveritis | concarnāverint | |
| passive | present | concarnor | concarnāris, concarnāre |
concarnātur | concarnāmur | concarnāminī | concarnantur |
| imperfect | concarnābar | concarnābāris, concarnābāre |
concarnābātur | concarnābāmur | concarnābāminī | concarnābantur | |
| future | concarnābor | concarnāberis, concarnābere |
concarnābitur | concarnābimur | concarnābiminī | concarnābuntur | |
| perfect | concarnātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | concarnātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | concarnātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | concarnem | concarnēs | concarnet | concarnēmus | concarnētis | concarnent |
| imperfect | concarnārem | concarnārēs | concarnāret | concarnārēmus | concarnārētis | concarnārent | |
| perfect | concarnāverim | concarnāverīs | concarnāverit | concarnāverīmus | concarnāverītis | concarnāverint | |
| pluperfect | concarnāvissem | concarnāvissēs | concarnāvisset | concarnāvissēmus | concarnāvissētis | concarnāvissent | |
| passive | present | concarner | concarnēris, concarnēre |
concarnētur | concarnēmur | concarnēminī | concarnentur |
| imperfect | concarnārer | concarnārēris, concarnārēre |
concarnārētur | concarnārēmur | concarnārēminī | concarnārentur | |
| perfect | concarnātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | concarnātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | concarnā | — | — | concarnāte | — |
| future | — | concarnātō | concarnātō | — | concarnātōte | concarnantō | |
| passive | present | — | concarnāre | — | — | concarnāminī | — |
| future | — | concarnātor | concarnātor | — | — | concarnantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | concarnāre | concarnāvisse | concarnātūrum esse | concarnārī | concarnātum esse | concarnātum īrī | |
| participles | concarnāns | — | concarnātūrus | — | concarnātus | concarnandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| concarnandī | concarnandō | concarnandum | concarnandō | concarnātum | concarnātū | ||
References
- “concarno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concarno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.