concionans
Latin
Etymology
Present participle of concionor.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | concionāns | concionāns | concionantēs | concionantia | |
| Genitive | concionantis | concionantis | concionantium | concionantium | |
| Dative | concionantī | concionantī | concionantibus | concionantibus | |
| Accusative | concionantem | concionāns | concionantēs, concionantīs | concionantia | |
| Ablative | concionante, concionantī1 | concionante, concionantī1 | concionantibus | concionantibus | |
| Vocative | concionāns | concionāns | concionantēs | concionantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.