concipiens
Latin
Etymology
Present participle of concipiō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | concipiēns | concipiēns | concipientēs | concipientia | |
| Genitive | concipientis | concipientis | concipientium | concipientium | |
| Dative | concipientī | concipientī | concipientibus | concipientibus | |
| Accusative | concipientem | concipiēns | concipientēs, concipientīs | concipientia | |
| Ablative | concipiente, concipientī1 | concipiente, concipientī1 | concipientibus | concipientibus | |
| Vocative | concipiēns | concipiēns | concipientēs | concipientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.