concitans
Latin
Etymology
Present participle of concitō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | concitāns | concitāns | concitantēs | concitantia | |
| Genitive | concitantis | concitantis | concitantium | concitantium | |
| Dative | concitantī | concitantī | concitantibus | concitantibus | |
| Accusative | concitantem | concitāns | concitantēs, concitantīs | concitantia | |
| Ablative | concitante, concitantī1 | concitante, concitantī1 | concitantibus | concitantibus | |
| Vocative | concitāns | concitāns | concitantēs | concitantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.