concomitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of concomitor
Participle
concomitandus m (feminine concomitanda, neuter concomitandum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | concomitandus | concomitanda | concomitandum | concomitandī | concomitandae | concomitanda | |
| Genitive | concomitandī | concomitandae | concomitandī | concomitandōrum | concomitandārum | concomitandōrum | |
| Dative | concomitandō | concomitandae | concomitandō | concomitandīs | concomitandīs | concomitandīs | |
| Accusative | concomitandum | concomitandam | concomitandum | concomitandōs | concomitandās | concomitanda | |
| Ablative | concomitandō | concomitandā | concomitandō | concomitandīs | concomitandīs | concomitandīs | |
| Vocative | concomitande | concomitanda | concomitandum | concomitandī | concomitandae | concomitanda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.