concreditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of concrēdō.
Participle
concrēditus m (feminine concrēdita, neuter concrēditum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | concrēditus | concrēdita | concrēditum | concrēditī | concrēditae | concrēdita | |
| Genitive | concrēditī | concrēditae | concrēditī | concrēditōrum | concrēditārum | concrēditōrum | |
| Dative | concrēditō | concrēditae | concrēditō | concrēditīs | concrēditīs | concrēditīs | |
| Accusative | concrēditum | concrēditam | concrēditum | concrēditōs | concrēditās | concrēdita | |
| Ablative | concrēditō | concrēditā | concrēditō | concrēditīs | concrēditīs | concrēditīs | |
| Vocative | concrēdite | concrēdita | concrēditum | concrēditī | concrēditae | concrēdita | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.