concuba
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkon.ku.ba/, [ˈkɔŋkʊbä]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.ku.ba/, [ˈkɔŋkubä]
Noun
concuba f (genitive concubae); first declension
- (Medieval Latin) concubine (Synonym of concubīna)
Declension
First-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | concuba | concubae |
| Genitive | concubae | concubārum |
| Dative | concubae | concubīs |
| Accusative | concubam | concubās |
| Ablative | concubā | concubīs |
| Vocative | concuba | concubae |
References
- concuba in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- concuba in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.