conculcatio
Latin
    
    
Declension
    
Third-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | conculcātiō | conculcātiōnēs | 
| Genitive | conculcātiōnis | conculcātiōnum | 
| Dative | conculcātiōnī | conculcātiōnibus | 
| Accusative | conculcātiōnem | conculcātiōnēs | 
| Ablative | conculcātiōne | conculcātiōnibus | 
| Vocative | conculcātiō | conculcātiōnēs | 
Descendants
    
- Spanish: conculcación
References
    
- “conculcatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conculcatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.