condemnatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of condemnō.
Participle
    
condemnātus (feminine condemnāta, neuter condemnātum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | condemnātus | condemnāta | condemnātum | condemnātī | condemnātae | condemnāta | |
| Genitive | condemnātī | condemnātae | condemnātī | condemnātōrum | condemnātārum | condemnātōrum | |
| Dative | condemnātō | condemnātō | condemnātīs | ||||
| Accusative | condemnātum | condemnātam | condemnātum | condemnātōs | condemnātās | condemnāta | |
| Ablative | condemnātō | condemnātā | condemnātō | condemnātīs | |||
| Vocative | condemnāte | condemnāta | condemnātum | condemnātī | condemnātae | condemnāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.