condiscens
Latin
Etymology
Present participle of condiscō
Participle
condiscēns m, f, n (genitive condiscentis); third declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | condiscēns | condiscēns | condiscentēs | condiscentia | |
| Genitive | condiscentis | condiscentis | condiscentium | condiscentium | |
| Dative | condiscentī | condiscentī | condiscentibus | condiscentibus | |
| Accusative | condiscentem | condiscēns | condiscentēs, condiscentīs | condiscentia | |
| Ablative | condiscente, condiscentī1 | condiscente, condiscentī1 | condiscentibus | condiscentibus | |
| Vocative | condiscēns | condiscēns | condiscentēs | condiscentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.