condocens
Latin
Etymology
Present participle of condoceō
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | condocēns | condocēns | condocentēs | condocentia | |
| Genitive | condocentis | condocentis | condocentium | condocentium | |
| Dative | condocentī | condocentī | condocentibus | condocentibus | |
| Accusative | condocentem | condocēns | condocentēs, condocentīs | condocentia | |
| Ablative | condocente, condocentī1 | condocente, condocentī1 | condocentibus | condocentibus | |
| Vocative | condocēns | condocēns | condocentēs | condocentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.