conducendus
Latin
Participle
condūcendus m (feminine condūcenda, neuter condūcendum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | condūcendus | condūcenda | condūcendum | condūcendī | condūcendae | condūcenda | |
| Genitive | condūcendī | condūcendae | condūcendī | condūcendōrum | condūcendārum | condūcendōrum | |
| Dative | condūcendō | condūcendae | condūcendō | condūcendīs | condūcendīs | condūcendīs | |
| Accusative | condūcendum | condūcendam | condūcendum | condūcendōs | condūcendās | condūcenda | |
| Ablative | condūcendō | condūcendā | condūcendō | condūcendīs | condūcendīs | condūcendīs | |
| Vocative | condūcende | condūcenda | condūcendum | condūcendī | condūcendae | condūcenda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.