confringens
Latin
Etymology
Present participle of cōnfringō.
Participle
cōnfringēns m, f, n (genitive cōnfringentis); third declension
- breaking into pieces
- destroying
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | cōnfringēns | cōnfringēns | cōnfringentēs | cōnfringentia | |
| Genitive | cōnfringentis | cōnfringentis | cōnfringentium | cōnfringentium | |
| Dative | cōnfringentī | cōnfringentī | cōnfringentibus | cōnfringentibus | |
| Accusative | cōnfringentem | cōnfringēns | cōnfringentēs, cōnfringentīs | cōnfringentia | |
| Ablative | cōnfringente, cōnfringentī1 | cōnfringente, cōnfringentī1 | cōnfringentibus | cōnfringentibus | |
| Vocative | cōnfringēns | cōnfringēns | cōnfringentēs | cōnfringentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.