conjugatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of conjugō.
Participle
    
conjugātus (feminine conjugāta, neuter conjugātum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | conjugātus | conjugāta | conjugātum | conjugātī | conjugātae | conjugāta | |
| Genitive | conjugātī | conjugātae | conjugātī | conjugātōrum | conjugātārum | conjugātōrum | |
| Dative | conjugātō | conjugātō | conjugātīs | ||||
| Accusative | conjugātum | conjugātam | conjugātum | conjugātōs | conjugātās | conjugāta | |
| Ablative | conjugātō | conjugātā | conjugātō | conjugātīs | |||
| Vocative | conjugāte | conjugāta | conjugātum | conjugātī | conjugātae | conjugāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.