conminar
Spanish
Verb
conminar (first-person singular present conmino, first-person singular preterite conminé, past participle conminado)
Conjugation
Conjugation of conminar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of conminar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive conminar | |||||||
| dative | conminarme | conminarte | conminarle, conminarse | conminarnos | conminaros | conminarles, conminarse | |
| accusative | conminarme | conminarte | conminarlo, conminarla, conminarse | conminarnos | conminaros | conminarlos, conminarlas, conminarse | |
| with gerund conminando | |||||||
| dative | conminándome | conminándote | conminándole, conminándose | conminándonos | conminándoos | conminándoles, conminándose | |
| accusative | conminándome | conminándote | conminándolo, conminándola, conminándose | conminándonos | conminándoos | conminándolos, conminándolas, conminándose | |
| with informal second-person singular tú imperative conmina | |||||||
| dative | conmíname | conmínate | conmínale | conmínanos | not used | conmínales | |
| accusative | conmíname | conmínate | conmínalo, conmínala | conmínanos | not used | conmínalos, conmínalas | |
| with informal second-person singular vos imperative conminá | |||||||
| dative | conminame | conminate | conminale | conminanos | not used | conminales | |
| accusative | conminame | conminate | conminalo, conminala | conminanos | not used | conminalos, conminalas | |
| with formal second-person singular imperative conmine | |||||||
| dative | conmíneme | not used | conmínele, conmínese | conmínenos | not used | conmíneles | |
| accusative | conmíneme | not used | conmínelo, conmínela, conmínese | conmínenos | not used | conmínelos, conmínelas | |
| with first-person plural imperative conminemos | |||||||
| dative | not used | conminémoste | conminémosle | conminémonos | conminémoos | conminémosles | |
| accusative | not used | conminémoste | conminémoslo, conminémosla | conminémonos | conminémoos | conminémoslos, conminémoslas | |
| with informal second-person plural imperative conminad | |||||||
| dative | conminadme | not used | conminadle | conminadnos | conminaos | conminadles | |
| accusative | conminadme | not used | conminadlo, conminadla | conminadnos | conminaos | conminadlos, conminadlas | |
| with formal second-person plural imperative conminen | |||||||
| dative | conmínenme | not used | conmínenle | conmínennos | not used | conmínenles, conmínense | |
| accusative | conmínenme | not used | conmínenlo, conmínenla | conmínennos | not used | conmínenlos, conmínenlas, conmínense | |
Further reading
- “conminar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.