connitor
Latin
    
    Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /konˈniː.tor/, [kɔnˈniːt̪ɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /konˈni.tor/, [konˈniːt̪or]
Verb
    
connītor (present infinitive connītī, perfect active connīsus sum or connīxus sum); third conjugation, deponent
- Alternative form of cōnītor
Conjugation
    
| Conjugation of connītor (third conjugation, deponent) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | connītor | connīteris, connītere | connītitur | connītimur | connītiminī | connītuntur | 
| imperfect | connītēbar | connītēbāris, connītēbāre | connītēbātur | connītēbāmur | connītēbāminī | connītēbantur | |
| future | connītar | connītēris, connītēre | connītētur | connītēmur | connītēminī | connītentur | |
| perfect | connīsus or connīxus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | connīsus or connīxus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | connīsus or connīxus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | connītar | connītāris, connītāre | connītātur | connītāmur | connītāminī | connītantur | 
| imperfect | connīterer | connīterēris, connīterēre | connīterētur | connīterēmur | connīterēminī | connīterentur | |
| perfect | connīsus or connīxus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | connīsus or connīxus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | connītere | — | — | connītiminī | — | 
| future | — | connītitor | connītitor | — | — | connītuntor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | connītī | connīsum esse, connīxum esse | connīsūrum esse, connīxūrum esse | — | — | — | |
| participles | connītēns | connīsus, connīxus | connīsūrus, connīxūrus | — | — | connītendus, connītundus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| connītendī | connītendō | connītendum | connītendō | connīsum, connīxum | connīsū, connīxū | ||
References
    
- “connitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- connitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.