consiliatus
Latin
Etymology
Perfect participle of cōnsilior
Participle
cōnsiliātus m (feminine cōnsiliāta, neuter cōnsiliātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | cōnsiliātus | cōnsiliāta | cōnsiliātum | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliāta | |
| Genitive | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliātī | cōnsiliātōrum | cōnsiliātārum | cōnsiliātōrum | |
| Dative | cōnsiliātō | cōnsiliātae | cōnsiliātō | cōnsiliātīs | cōnsiliātīs | cōnsiliātīs | |
| Accusative | cōnsiliātum | cōnsiliātam | cōnsiliātum | cōnsiliātōs | cōnsiliātās | cōnsiliāta | |
| Ablative | cōnsiliātō | cōnsiliātā | cōnsiliātō | cōnsiliātīs | cōnsiliātīs | cōnsiliātīs | |
| Vocative | cōnsiliāte | cōnsiliāta | cōnsiliātum | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.