consocius
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈso.ki.us/, [kõːˈs̠ɔkiʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /konˈso.t͡ʃi.us/, [konˈsɔːt͡ʃius]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | cōnsocius | cōnsocia | cōnsocium | cōnsociī | cōnsociae | cōnsocia | |
| Genitive | cōnsociī | cōnsociae | cōnsociī | cōnsociōrum | cōnsociārum | cōnsociōrum | |
| Dative | cōnsociō | cōnsociō | cōnsociīs | ||||
| Accusative | cōnsocium | cōnsociam | cōnsocium | cōnsociōs | cōnsociās | cōnsocia | |
| Ablative | cōnsociō | cōnsociā | cōnsociō | cōnsociīs | |||
| Vocative | cōnsocie | cōnsocia | cōnsocium | cōnsociī | cōnsociae | cōnsocia | |
Declension
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | cōnsocius | cōnsociī |
| Genitive | cōnsociī cōnsocī1 |
cōnsociōrum |
| Dative | cōnsociō | cōnsociīs |
| Accusative | cōnsocium | cōnsociōs |
| Ablative | cōnsociō | cōnsociīs |
| Vocative | cōnsocie | cōnsociī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “consocius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consocius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- consocius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.