crocitus
Latin
Etymology
From crociō (“to croak like a raven”) (present stem crōcī-) + -tus (suffix forming verbal nouns).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kroːˈkiː.tus/, [kroːˈkiːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kroˈt͡ʃi.tus/, [kroˈt͡ʃiːt̪us]
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | crōcītus | crōcītūs |
| Genitive | crōcītūs | crōcītuum |
| Dative | crōcītuī | crōcītibus |
| Accusative | crōcītum | crōcītūs |
| Ablative | crōcītū | crōcītibus |
| Vocative | crōcītus | crōcītūs |
References
- “crocitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- crocitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.