curvatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of curvō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | curvātus | curvāta | curvātum | curvātī | curvātae | curvāta | |
| Genitive | curvātī | curvātae | curvātī | curvātōrum | curvātārum | curvātōrum | |
| Dative | curvātō | curvātae | curvātō | curvātīs | curvātīs | curvātīs | |
| Accusative | curvātum | curvātam | curvātum | curvātōs | curvātās | curvāta | |
| Ablative | curvātō | curvātā | curvātō | curvātīs | curvātīs | curvātīs | |
| Vocative | curvāte | curvāta | curvātum | curvātī | curvātae | curvāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.